Argentinië (República Argentina) is gelegen in Zuid-Amerika en heeft een oppervlakte zo groot als India of westelijk Europa van Noord-Noorwegen tot Marokko. De oppervlakte van het land is 2.736.690 km² (circa 82 keer Nederland of 91 keer België). In omvang is Argentinië na Brazilië het tweede land van Zuid-Amerika. Argentinië is ruim 4000 km lang en 1400 km breed en grenst aan Paraguay, Brazilië, Bolivia, Chili en Uruguay. Vanwege deze enorme oppervlakte kent het land verschillende klimaatgebieden en landschappen. Grofweg kunnen deze regio's als volgt worden ingedeeld: het gebied rond Buenos Aires, de Pampa Humeda, is een uitgestrekte vruchtbare laagvlakte waar de meerderheid van de Argentijnse bevolking woont. In het noorden vind je de Gran Chaco, een bosachtig, gedeeltelijk woestijnachtige laagvlakte. Langs de rivieren zijn moerassen ontstaan. Ten zuiden van de Rio Negro, rond de 39e breedtegraad ligt Patagonië wat bestaat uit een Argentijns en Chileens deel, van elkaar gescheiden door de Andesbergketen. In de Andes ligt het het noordelijk en zuidelijk ijsveld, een ijsmassa van ongeveer 22.000 km² die de vele gletsjers in dit gebied voedt. Zeer schilderachtige meren worden in de Patagonische Andes gevonden. De meest bekende meren zijn Nahuel Huapi en Lago Argentino.

Het noorden bij Salta kent verschillende geografische aspecten waarvan de hoogvlaktes (genaamd ‘puna’) gekenmerkt worden door zoutvlaktes en vulkanen. Tenslotte de Andes in het westen met bergtoppen tot boven de 6000 meter. Hier vind je tevens het hoogste punt van Argentinië vlakbij Mendoza, de Aconcagua-berg met een top van 6959 meter. De belangrijkste rivieren zijn de Paraná en de Uruguay, beide uitmondend in een breed estuarium, de Rio de la Plata. Argentinië bestaat uit de federale hoofdstad Buenos Aires en 23 provincies. Argentinië beschouwt de onder Brits bestuur staande Falkland/Malvinas-eilanden als deel van haar grondgebied.

Geschiedenis: De eerste Europeanen arriveerden in het begin van de 16de eeuw in de Argentijnse regio. Zij waren op zoek naar een doorgang van de Atlantische naar de Grote Oceaan. Onder hen vinden we o.a. Ferdinand Magelhaes en Pedro de Mendoza. Deze laatste bouwde rond 1536 de nederzetting 'Nuestra Senora Santa Maria del Buen Aire', het huidige Buenos Aires. Ook in het noordwesten van het land, waar men goede landbouwgronden vond, bouwden de Spanjaarden die vanuit het onderkoninkrijk Bolivia kwamen verschillende nederzettingen: Mendoza, Tucumán, Cordoba en Salta. Er werden paarden gefokt, vee werd gehouden voor de vleesproductie, suiker, tabak en groenten werden geteeld. Het gebied kende een grote bloei in de 17de en 18de eeuw omwille van de handel met het onderkoninkrijk Peru, terwijl Buenos Aires slechts een tweederangs haven was. Daar kwam pas verandering in in 1776, toen Buenos Aires het bestuurscentrum werd van het nieuwe vice-koninkrijk 'Rio de la Plata', een gebied dat het huidige Argentinië, Uruguay, Paraguay en een deel van Bolivia bestreek.

In 1816 werd Argentinië onafhankelijk van Spanje, na een korte strijd met de Spaanse bezetters, onder de leiding van José de San Martin. Deze laatste wordt door de Argentijnen nog steeds als een held beschouwd. In de eerste jaren van deze jonge natie ontstonden er diverse conflicten tussen de centralisten en de federalisten, tot in 1853, toen er een nieuwe grondwet werd aangenomen. In 1865 moest Argentinië, dat nauwelijks een leger had, het hoofd bieden aan de landhonger van Paraguay. In een bloederige oorlog, die tot 1870 duurde, wisten de Argentijnen met hun Braziliaanse en Uruguayaanse bondgenoten Paraguay te verslaan. In de tweede helft van de 19de eeuw, kende Buenos Aires een grote bloeiperiode, mede door de komst van duizenden migranten. Nieuwe technologieën (invriezen van vlees, spoorwegen) stimuleerden de landbouw en veeteelt. Nieuwe gebieden zoals Patagonië werden veroverd. Immigranten uit Engeland en Wales startten schapenfokkerijen op grote estancias. Argentinië werd na de Verenigde Staten het tweede 'Beloofde Land' van Amerika. Tussen 1880 en 1920 was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Na een korte opleving rond de Tweede Wereldoorlog zakte het land definitief terug. Vervolgens werd Argentinië gekenmerkt door terugkerende politieke conflicten tussen conservatieven en liberalen en tussen burgers en militairen.

Na de Tweede Wereldoorlog kwam het populistische peronisme, wat de verhouding op scherp zette. Tot 1983 werden steeds bloediger optredende militaire junta's afgewisseld met autoritaire democratische regeringen, wat leidde tot oplopende economische problemen, corruptie, algemene afkeer van de politiek en de nederlaag in de Falklandoorlog. De nederlaag tegen Groot-Brittannië betekende een gezichtsverlies dat de junta niet meer te boven kwam. Hierna maakten vier vrije verkiezingen duidelijk dat de democratie in Argentinië voet aan de grond kreeg. Eind jaren '80 startte de regering een nieuwe economische politiek, die leidde tot hoge groeicijfers in de jaren '90. In 2001 stortte de economie echter volledig in. De koppeling van de peso aan de dollar bleek niet houdbaar, waardoor de munt plotsklaps enorm in waarde daalde. Woedende Argentijnen verzamelden zich voor de banken, die echter door de regering gedwongen waren de spaarsaldi te bevriezen. Dit leidde tot een sociale en politieke crisis, die in korte tijd vijf presidenten dwong het veld te ruimen. Heden lijkt de Argentijnse economie zich te herstellen.